Το 1337 ο Kuniyasu Chiyozuru, ένας κορυφαίος κατασκευαστής σπαθιών από το Kyoto, ήρθε στην περιοχή του Echizen αναζητώντας νερό κατάλληλο για τις διαδικασίες επεξεργασίας των μετάλλων και άρχισε να φτιάχνει σπαθιά και δρεπάνια για τους αγρότες. Η ιστορία των φημισμένων λεπίδων που σφυρηλατούνταν στο Echizen είχε μόλις αρχίσει. Οι ντόπιοι άρχισαν να μαθαίνουν τις τεχνικές και κατόπιν να φτιάχνουν δρεπάνια, τσεκούρια και άλλα αγροτικά εργαλεία.

Στις μέρες μας, το Takefu Knife Village είναι μια συνεταιριστική ένωση και αποτελείται από 12 εταιρείες κατασκευής μαχαιριών στις οποίες περίπου 50 τεχνίτες εργάζονται από κοινού ώστε να δημιουργήσουν υπέροχα μαχαίρια.

Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του Takefu Village είναι ότι άνθρωποι από διαφορετικές γενιές ο νεότερος από τους οποίους είναι 18χρονος και ο γηραιότερος 80χρονος δουλεύουν μαζί!

Ήταν μόλις τη δεκαετία του 1970, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που οι άνθρωποι άρχισαν να ευημερούν καθώς περνούσαν τα χρόνια και αυτό έφερε ποικίλες αλλαγές στη ζωή τους ως συνέπεια της υψηλής οικονομικής ανάπτυξης και της παγκοσμιοποίησης.

Σε αυτή την περίοδο άνθησης για την Ιαπωνία, οι νέοι τεχνίτες του Echizen και συνεχιστές του Takefu Knife Village αντιμετώπισαν ένα σημαντικότατο πρόβλημα.

Η συνεχής ανάπτυξη φτηνών μαζικής παρασκευής μαχαιριών καθώς και η εξάπλωση μαχαιριών από ανοξείδωτο ατσάλι οδήγησε τις βιομηχανίες χειροποίητων μαχαιριών, οι οποίες αποτελούνταν κυρίως από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, να μείνουν χωρίς δουλειά.

Ένας μεγάλος αριθμός από νεαρούς τεχνίτες που ήταν μεταξύ 20 και 30 ετών εκείνη τη χρονική στιγμή (Katsuyasu Kamo, Kastushige Anryu, Hideo Kitaoka, Hiroshi Kato, Haruji Totani, Masanobu Okada, Shiro Kamo, Takeshi Saji, Kazuyoshi Honda, Masami Azai) αντιμετώπιζαν ποικίλα προβλήματα όπως μείωση των πωλήσεων, γήρανση των τεχνιτών, έλλειψη διαδόχων, προβλήματα στη γειτονιά λόγω θορύβου.

Έτσι, ανέλαβαν δράση και το 1973, ίδρυσαν την Takefu Forged Blade Industry Study Society, έναν σύλλογο φτιαγμένο για να προωθεί το μέλλον των μαχαιριών του Echizen και να βρίσκει πρωτοποριακές λύσεις. Κάθε βράδυ μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς, μαζεύονταν και μιλούσαν για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και τις πιθανές λύσεις τους.

Το project που προέκυψε από την ίδρυση της TAKEFU KNIFE VILLAGE ήταν η δημιουργία μιας βάσης. Παρά το γεγονός ότι μπορούσαν να ολοκληρώσουν νέα προϊόντα, εξακολουθούσαν να πρέπει να δουλεύουν ξεχωριστά στο εργαστήριό του ο καθένας, το οποίο ήταν πολύ μικρό, και έτσι επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια νέα συνεργατική δράση, το “TAKEFU KNIFE VILLAGE”, ώστε να φτιάξουν ακόμη καλύτερα μαχαίρια στο Echizen και να τα πουλήσουν σε όλο τον κόσμο ενώ ταυτοχρόνως εκπαίδευαν τις νεότερες γενιές.

Τον Μάιο του 1993, το TAKEFU KNIFE VILLAGE τελικά ολοκληρώθηκε. Επρόκειτο για ένα project αξίας 300 εκατομμυρίων  Yen χωρίς καμιά επιχορήγηση από την κυβέρνηση.

Αυτό ήταν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής!

Στις μέρες μας στο Takefu Knife Village υπάρχει ένα εργοστάσιο το οποίο φιλοξενεί 7 διαφορετικές εταιρείες οι οποίες λειτουργούν μαζί. Κάθε εταιρεία κατασκευάζει όχι μόνο το δικό της προϊόν αλλά επίσης συνεργάζεται με τους υπόλοιπους για να δημιουργήσουν νέα προϊόντα υπό την επωνυμία “Takefu Knife Village”.

Πηγή: Takefu Knife Village Association

Η βιομηχανία μαχαιριών στη Sakai έχει μια ιστορία άνω των 600 χρόνων. Οι αρχές της τοποθετούνται τον 15ο αιώνα, όταν μια ομάδα σιδηρουργών (οι οποίοι κατάγονταν από κατασκευαστές σπαθιών) μετακινήθηκε από την Επαρχία Kaga (τη σημερινή Περιφέρεια Ishikawa) στη Sakai.

Ωστόσο, τα θεμέλια της βιομηχανίας εντοπίζονται πολύ πιο πίσω, τον 5ο αιώνα, όταν φιλοξενήθηκαν στο μεγαλύτερο νεκροταφείο στην Ιαπωνία, στον Τύμβο του Nintoku-Tenno-Ryo. Μια ομάδα τεχνιτών που έφτιαχναν σιδερένια εργαλεία, όπως τσάπες και άροτρα, εγκαταστάθηκαν στην Sakai και διέδωσαν τις γνώσεις που κατείχαν σχετικά με τη σιδηρουργία.

Η ευκαιρία να αναβαθμίσουν την παραγωγή παρουσιάστηκε τον 16ο αιώνα. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, όπλα και καπνός εισάγονταν στην Ιαπωνία από την Πορτογαλία και η Sakai εκμεταλλεύτηκε τις τεχνικές σφυρηλάτησης που αυτοί οι τεχνίτες διέθεταν προκειμένου να παραχθούν όπλα και μαχαίρια για τον καπνό (χρησιμοποιούνταν για να κόψουν τα φύλλα του καπνού). Τα αιχμηρά μαχαίρια για τον καπνό ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλή και έτσι δημιουργήθηκε ένα μονοπώλιο κατά την περίοδο Edo με κυβερνήτες τους Shogun (πρόκειται για την κυβέρνηση Samurai μεταξύ του  17ου – 19ου αιώνα). Κατά την περίοδο των Genrokuera (τέλος του 17ου αιώνα), εμφανίστηκαν τα μαχαίρια μονής κόψης τα οποία παραμένουν ένα είδος χαρακτηριστικών μαχαιριών από την Sakai.

Αυτή η παράδοση έχει φτάσει δια μέσου των γενεών ως τις μέρες μας.

Πηγή: Sakai Tourism and Convention Guide

Βρισκόμαστε στην πόλη Seki, στο Gifu, η οποία είναι επίσης γνωστή και ως «η Πόλη των Λεπίδων». Στη συγκεκριμένη πόλη, κατασκευαστές λεπίδων φτιάχνουν ξίφη, μαχαίρια και άλλα συναφή είδη εδώ και 800 χρόνια. Η πόλη βρίσκεται στην Περιφέρεια Gifu και περιστοιχίζεται από δύο ποταμούς. Το καθαρό νερό, ο καλής ποιότητας πηλός που προέρχεται από τον ποταμό και χρησιμοποιούνται στη διαδικασία απόσβεσης, το άφθονο κάρβουνο καθώς και η στρατηγικής σημασίας τοποθεσία συντέλεσαν ώστε να καθιερωθεί η Seki ως «πηγή» σφυρηλάτησης του ατσαλιού.

Στις μέρες μας, η Seki έχει έναν μεγάλο αριθμό κορυφαίων κατασκευαστών μαχαιριών και συναφών ειδών. Ο Seki Cutlery Association (Ο Συνεταιρισμός Μαγειρικών Ειδών της Seki) έχει περί τα 60 μέλη από τα οποία 10 είναι παραδοσιακοί κατασκευαστές λεπίδων. Έχοντα κυβερνητική εξουσιοδότηση να διατηρήσουν ζωντανή την τέχνη της Ιαπωνικής κατασκευής σπαθιών, είναι οι μοναδικοί τεχνίτες στους οποίους επιτρέπεται να φτιάχνουν μαχαίρια katana. Η κουλτούρα “hamono” (μαχαιροπήρουνα) είναι τόσο διαδεδομένη στην πόλη ώστε φιλοξενεί το Μουσείο Παραδοσιακής Κατασκευής Σπαθιών της Seki (Seki Traditional Swordsmith Museum), το μικρό Seki Hamono Museum, ένα ετήσιο φεστιβάλ μαγειρικών εργαλείωνκα θώς και αναρίθμητα εργοστάσια μαχαιριών και σιδηρουργών, μερικά από τα οποία δέχονται επισκέπτες. Η Seki ανήκει στις περιοχές μεγαλύτερης παραγωγής μαγειρικών εργαλείων στον κόσμο.

Ο πρώτος κατασκευαστής σπαθιών της Seki εμφανίστηκε κατά την περίοδο Kamakura. Ήταν τότε που ο σπουδαίος κατασκευαστής σπαθιών “Motoshige” μετακόμισε στην Seki και ξεκίνησε την τέχνη της σφυρηλάτησης σπαθιών.

Ο υψηλής ποιότητας πηλός για λεπίδες, το κάρβουνο από πεύκο για τα καμίνια/τους φούρνους και το καθαρό νερό από τον Ποταμό Nagara καθώς και τον Ποταμό Tsubo  αποτέλεσαν άρτιας ποιότητας υλικά για την σφυρηλάτηση των σπαθιών. Χάρη στις ιδανικές φυσικές συνθήκες της συγκεκριμένης περιοχής, πολλοί κατασκευαστές σπαθιών άρχισαν να συγκεντρώνονται εκεί.

Τα ξίφη της Seki προτιμούνταν από τους πολέμαρχους κατά την Περίοδο των Πολεμικών Κρατών λόγω της εξαιρετικής τους αιχμηρότητας. Το άτομο που έφτιαχνε το “Sekiden” (ξίφος το οποίο είχε σφυρηλατηθεί στην Seki) ήταν ο διάσημος “Nidaime Kanemoto (Kanemoto the second)” γνωστός και ως “Magoroku of Seki”. Ο Kanemoto (Magoroku) ανέπτυξε μια πρωτότυπη τεχνική σφυρηλάτησης σπαθιών που ονομάστηκε “Shihozume” και συνδύαζε σίδηρο με διαφορετικά χαρακτηριστικά στα τέσσερα τμήματα του ξίφους έτσι ώστε να δημιουργεί εξαιρετικά δυνατά ξίφη. Μετά από αυτή την περίοδο η πόλη Seki άρχισε να ευημερεί και να γίνεται γνωστή ως η κορυφαία περιοχή της Ιαπωνίας για τη σφυρηλάτηση σπαθιών και οι άριστες παραδοσιακές δεξιότητές της μεταδίδονται στους σύγχρονους κατασκευαστές σπαθιών  καθώς και στη βιομηχανία κατασκευής λεπίδων. Σήμερα η Seki είναι επίσης γνωστή ως μία από τις πιο φημισμένες παγκοσμίως περιοχές κατασκευής μαχαιριών.

Πηγές: Visit Gifu / Japan Tourism Official Website & Seki Cuttlery Festival

Κατά την περίοδο Edo, πίσω στα 1625, οι ντόπιοι κάτοικοι της πόλης Sanjo υπέφεραν από τις συχνές πλημμύρες του Ποταμού Ikarashi. Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος επονομαζόμενος Otani Seibei επισκέφθηκε την περιοχή και αποφάσισε να βοηθήσει την οικονομία με το να προσκαλέσει σιδηρουργούς από το Τόκιο και να ενθαρρύνει τους ντόπιους να επικεντρωθούν στην παραγωγή καρφιών από ατσάλι για τα οποία υπήρχε μεγάλη ζήτηση εκείνη την εποχή.

Καθώς ο καιρός περνούσε, αυτοί οι σιδηρουργοί ανέπτυξαν πιο εξελιγμένες τεχνικές και στράφηκαν προς την παραγωγή δρεπανιών, εργαλείων ξυλουργικής, πριονιών και μαχαιριών.

Η πόλη του Sanjo είναι επίσης γνωστή ως «η πόλη των σιδηρουργών».